MO11 in winterse strijd.

Afdrukken
De Meiden van MO11 in: De Duisternis van Dordrecht Daar stonden ze; klaar voor de Winterse strijd. De heldinnen van MOC’17!
Nog één keer moesten ze vlammen. Nog één keer voor dag en dauw opstaan, hun ouders wakker maken én ze de auto in krijgen richting het regenachtige en duistere Dordrecht, waar de wolken zich reeds verzamelden om het parabel te aanschouwen dat zich nader zou ontvouwen deze ochtend. Verzamelen bij de Oberon Arena, daar deden ze allang niet meer aan. Echte vedetten hebben privé chauffeurs die ze gevoed en aangekleed begeleiden naar de volgende tegenstander die het onderspit moet delven. Onverstoorbaar bereiden ze zich tijdens de autorit voor op hun directe tegenstander. De slaperige of gesloten ogen zijn niets meer dan een afleiding van de intense voorbereiding. Twee perfecte trainingen gingen voorafgaand aan de topper tegen Wieldrecht. Dinsdagavond lieten ze het kampioensteam van de jongens zien wie de échte baas is op het voetbalveld; een 1-0 overwinning werd vlak voor tijd onrechtmatig teniet gedaan door een trainer van middelbare leeftijd. “Een teleurstellende en beklagenswaardige ontwikkeling van het jeugdvoetbal. Jongens kunnen gewoon niet tegen hun verlies”, zo liet aanvoerdster Charly Mulleman (a.k.a. De Scherpschutter) na afloop weten aan NOS Studio Sport. Maar ook donderdag verliep alles volgens plan. Twee gasttrainsters van 14 jaar oud werden alle hoeken van het veld getoond. De panna van Sophie Stokmans (a.k.a. De Vrouwelijke Frenkie De Jong / STOKMANS!!!!!!) maakte het kwaliteitsverschil pijnlijk duidelijk. Zelfs de wekelijkse ongeluksbal in het gezicht van één van de meiden door trainer Michiel van Halderen (a.k.a. Rinus Michiels) deerde niemand. De meiden vergeven het hem. Opnieuw en opnieuw. Keer op keer. Voetbal vergt nu eenmaal meer finesse dan Korfbal. De strijd barst los De klok slaat 08:30. Niemand die het hoort. Want de wind staakt alle levendige geluidsgolven van roepende vaders en moeders die hun stem weer hebben gevonden na het broodnodige ‘bakkie pleur’. Koffie, dá kennen ze nié in Dord. Voordat iedereen het door had stond het al 1-0 voor V.V. Wieldrecht. Een lucky. Maar geen paniek. Er zijn nog 57 minuten te spelen. Pardoes begint het te lopen. Pien Koevoets (a.k.a. De Baas op Rechts) laat niemand erlangs en zet maar liefst drie keer Hind Ahajaj (a.k.a. Het Kanon van Bergen / De Messi van MOC) in stelling om een waarschuwingsschot af te geven of een voorzet vanaf de rechterkant. De pogingen blijven nog zonder succes, maar geven hoop. Ook aan de linkerflank laten Tess Oosterveld (a.k.a. Ti-Ta-Tess Tovenaar) en Lynn Jonker (a.k.a. De Fluwelen Linkspoot van de Lepelaar) zien een gevaarlijk duo te zijn die met speels gemak de bal richting de voorhoede krijgen. De volgende waarschuwingsschoten van Charly en Hind missen nog doel. Ook een afstandsschot van Isis Linssen (a.k.a. De Sneltrein / Speedy Gonzales) vliegt een meter of twee langs het goal van de keepster van Wieldrecht die inmiddels het onvermijdelijke voelt aankomen. De zoveelste corner mag genomen worden. Topscoorder Hind loert, speurt en.....ze ziet Charly helemaal vrij staan bij de tweede paal!! Zonder enige twijfel lepelt ze de bal vakkundig over alle verdedigers en de keepster heen, waarna de Scherpschutter de keeper kansloos laat door de bal via het bovenbeen in het net te jassen. Een luid gejuich van de zijlijn stijgt op, maar waait net zo snel weer mee met windkracht 5 richting de Zuid-Hollandse vlakten. Het spel van MOC’17 blijft onverstoorbaar goed. Alles speelt zich af op de helft van de tegenstander, waar Aimee van Broekhoven (a.k.a. De Dromende DoorzetSter) haar tegenstanders telkens weer klem zette en een uitbraak van het vijandelijke team tot drie keer toe wist te voorkomen. Opnieuw wordt het aluminium van de paal geraakt na een verwoestend schot die de keepster van de tegenstander aan de grond nagelde. Het rustsignaal volgt, waarna de meiden met 1-1 de kleedkamers in gaan. De Ontknoping Na de bemoedigende woorden in de kleedkamer van een aantal moeders, onder aanvoering van Cyrille Mulleman (a.k.a. De Minister van Alles), worden een aantal omzettingen gedaan. Topkeepster Nadine van Halderen (a.k.a. De Octopus) beschikt naast haar vaardigheden om de bal uit de goal te houden ook over de begaafdheid om elke spits onschadelijk te maken. Aan vervanging in de goal ook geen gebrek. Sofie Meerman (a.k.a. De Kat / De Reddende Engel) liet immers al weken op de training zien over verborgen gaven en katachtige reflexen te beschikken die elke schutter in het team kansloos laat op dinsdagavond. Met de motor van het team op rechts - Sofie Stroop (a.k.a. De Duracell Dribbelvirtuoos) die je tijdens een wedstrijd ongeveer 21.425x tegenkomt als directe tegenstander - wordt het spel hervat. V.V. Wieldrecht zet alles op alles en geeft gas om in eigen huis geen punten te verspelen. Na een aantal keer gevaarlijk te zijn geweest – en een katachtige en bewonderingswaardige redding van Sofie – is het dan toch raak: 2-1. Een afstandsschot schiet onder iedereen door, rechtsonder in de hoek. Einde verhaal? Nee. Allerminst! Halverwege de tweede helft volgt een korte time-out; de meiden komen met de trainer bij elkaar die zijn kans ziet voor wat laatste tips. Zoals elke week kijken de meiden elkaar aan met blikken van: “Laat die man maar even kletsen”, waarna er weer gevoetbald mag worden. Vlak voor er weer afgetrapt wordt roept de trainer nog naar Charly: “Jij gaat de winnende maken. Ik voel het”, waarna Charly met haar ogen rolt en in haarzelf denkt: “Whateverrrrrr”. Het spel begint weer in Dordrecht, waar de duisternis plaats heeft gemaakt voor het licht. De wind lijkt zich neer te leggen en de wolken die zich eerder nog stapelend over elkaar verzamelde om de wedstrijd te aanschouwen bleken verdwenen. Te vroeg weggegaan, in de mis-geïnformeerde wetenschap dat de wedstrijd reeds was uitgespeeld. MOC’17 zet nog eens aan en: • De Kat hield alle ballen uit het goal. • De Octopus liet geen spits er doorheen en ramde de ballen richting het front. • De Duracell Dribbelvirtuoos liet haar tegenstanders volstrekt kansloos. • De Tovenaar vrat lachend en speels elke tegenstander op. • De Linkspoot van de Lepelaar strooide met vernuftige dieptepassen. • De Messi van MOC liet wederom zien waar ze haar bijnaam aan verdiend. • De Sneltrein verdedigde, viel aan en was overal tegelijk. • De DoorzetSter knokte en knokte en toonde haar balbeheersing. • De Baas op Rechts blééf de baas op rechts. • De enige echte STOKMANS!!!! verloor zoals altijd geen enkele bal en was 100% accuraat, en: • De Scherpschutter stond op scherp en loerde op haar kans. De zoveelste corner volgde voor de meiden van MOC’17 en de tijd begon te dringen. Charly zag haar kans schoon toen geen verdedigers aanstalten maakte om haar af te stoppen. Een vinnig schot van de linkerzijde kwam in een boog voor de goal en gleed door de benen van de keepster: 2-2!! Nu V.V. Wieldrecht in de verdrukking kwam rook het team onder aanvoering van de aanvallende impulsen van werkelijk alle speelsters bloed. De winst lag voor het grijpen, zolang ze geconcentreerd en gedisciplineerd bleven spelen. En dat deden ze. Weet u het nog waar u was toen de eerste man een voetstap zette op de maan? Of toen Marco van Basten in 1988 het winnende doelpunt maakte in de EK-finale? Aan die herinneringen kunt u toevoegen hoe op 8 december 2018, slechts twee minuten voor tijd, een vloeiende aanval van MO11 ontsprong vanuit de achterhoede. De bal kwam via een carambole bij Isis terecht die Hind vrij zag lopen en aanspeelde. Hind had zelf een poging kunnen wagen, maar zag dat ook Charly er goed voorstond en leverde de bal vakkundig af in haar voeten. Zo’n kans moet je de Scherpschutter niet geven. BAM! 2-3! In het ochtendgloren van Dordrecht – waar de duisternis plaats had gemaakt voor het licht - wisten de meiden van MOC’17 de wedstrijd professioneel en bekwaam uit te spelen. Zo kwam er een einde aan een prachtige eerste seizoenshelft en is het tijd voor een korte winterslaap, waarna de speelsters opnieuw mogen ontwaken om hun tegenstanders te laten zien dat ze voor niemand terugdeinzen. Epiloog Niet vaak zie je een team dat onderling zo fijn met elkaar omgaat, ongeacht de verschillen in leeftijd, balvaardigheid en ervaring met het voetbalspel. Het is een genot om de meiden van MO11 aan het werk te zien, door weer en wind, in de zonneschijn van de nazomer of banjerend door het zompige gras van een maanloze herfstavond. Onverstoorbaar sportief blijven. Ondanks partijdige scheidsrechters, trekkende en duwende tegenstanders en zelfs onder het jammerende geluid van een trainster van de tegenpartij die haar speelsters uitkafferde en haar eigen gebroken leven probeert te lijmen met woorden die niets meer met sportiviteit te maken hebben. Jullie zijn een fantastisch team. Fijne kerstdagen en tot over een paar maanden. Johan/Michiel/Cyrille